خاطرات دوران دانشجوئی(٢)
سلام
در موقع ثبت نام كه شهريور١٣٥٠ بود فهميديم كه متاسفانه دانشسرا خوابگاه كافي نداره كه به ما بده. رفتيم آمل و چند روز بعد من و عمو رحمت به اتفاق پدرم برگشتيم تهران و با كمك يكي از دوستان پدرم، اتاقي در ابتداي خيابان تهران نو، نرسيده به بيمارستان جرجاني اجاره كرديم و شايد يكي دو روز قبل از شروع كلاسها، من و رحمت با مختصر جهيزيه اي آمديم  و ساكن خانه ي اجاره اي شديم. بيشتر از دو سه ماهي از شروع كلاسها نگذشته بود كه دانشسرا خوابگاه خيابان رامسر را اجاره كرد و پذيرفت كه ما به آنجا بريم.
اتاق ٤ تخته واقع در طبقه ي سوم به ما رسيد.
ما از نظري كه شرحش خواهد آمدعبارت بوديم از رضا كياني( بابلي) ، عبدالله قهقائي، خسرو توكلي( شاهوي) و رحمت الله قانع.
دو تا شيميست بعد از اين و دوتا جغرافيائيست ناكام! 
چرا كه سال بعدش من كشاورزي دانشگاه تهران و خسرو شيمي دانشگاه تهران قبول شديم و رفتيم.
خسرو رفت كه رفت ولي من اسمم در دانشگاه تهران بود و جسمم در دانشسرا!!
چراش رو هم ميگم.
و اما ترتيب نام بردن هم اتاقي ها ، مرتبط با دماغ بود!!
بله دماغ!!
يكماهي از ورود ما به خوابگاه نگذشته بود كه متوجه شديم رضا نيست!!
هرچي پرس و جو كرديم و هركجا را گشتيم ! رضا را پيدا  نكرديم.
بعد از سه چهار روز، رضا با دماغ باند پيچي شده برگشت! پرسيديم چي شد؟
گفت سرما خورده بودم و رفتم درمانگاه دانشسرا، دكتر گفت انحراف بيني شديد داري و برو بيمارستان جرجاني عمل كن.
رفتم عمل كردم و برگشتم.
يك ماهي گذشته و نگذشته، منهم پس از مراجعه به درمانگاه براي عمل انحراف بيني( بيني! بيني! اخلاقي نه!)
حرف رضا بود كه به شوخي ميگفت من انحراف بيني دارم و شماها انحراف اخلاقي!!
من البته با اطلاع هم اتاقي هام رفتم بيمارستان جرجاني عمل كردم و به همين دليل برام كمپوت هم آوردند!!!
رضا دلش سوخت كه چرا اطلاع نداد!!
بعد از من خسرو خدابيامرز بود كه به دليل خرو پف وحشتناك شبانه به توصيه ما و با مراجعه به درمانگاه، به همون بيمارستان كه ما را مجاني عمل كرد مراجعه و عمل شد.
حالا مگه ميشد كسي جلو دار رحمت باشه!!
ميگفت اين چه وضعشه؟ من بايد هم اتاقي اين آدمهاي معيوب و ( وله دماغ) باشم.
طولي نكشيد كه رحمت هم مثل سه تامون، دماغ عملي شد!
و اما چراي دوم اين نوشته در مورد اينكه اسمم  در دانشگاه تهران بود و جسمم در دانشسرا،  باشه براي بعد.
دوستدارتان: عبدالله قهقائي