خاطرات دوران کارمندی(16) + دارغاز


خاطرات دوران کارمندی(١٦)
سلام
گاهی در حین و یا پس از انجام ماموریت صحرائی، برای کار شخصی، تو مسیر سری به جاهایی می زدیم، خاطره ی امروز مال روزی است که از ماموریت سرخرود برمی گشتیم، سر راه به بازار ماهی فروشهای محمود آباد سری زدیم.
ماهی آزاد محشری دیدیم و قیمتش را پرسیدیم، فروشنده گفت فروشی نیست! همین موقع یک خانم مسافر تهرانی با کفش تک تکی!! با لوندی پرسید : آقا این ماهی چند؟ فروشنده گفت۴۵۰۰ تومان.
خانمه گفت تمیزش کن برام!
تازه فهمیدیم فروشنده میدونست حقوق ما با این ماهی نمیخوره جوابمون را اینطوری داد.همینطور می گشتیم و تماشا می کردیم و قیمت می پرسیدیم که چشممون افتاد به جائی که تلی از مرغ سیاه رنگ ریخته بود و فروشنده فریاد می زد غاز روسی سی تومن!
جلوتر رفتیم دیدیم فروشنده کسی است که در بهار و تابستان به عنوان سمپاش دوره گرد، به اداره مراجعه میکند و حواله ی سم میگیرد. شعبون کچل تا ما دونفر را دید سریع آمد سلام علیکی با ما کرد و رفت گشت دو تا از پرنده های درشت که هرکدام سه کیلو میشد را انتخاب کرد و به زور به ما فروخت با دو‌تومن تخفیف، به ۲۸ تومان!!!سر راه جایی برای خرید نون تو صف بودیم و حرف غاز روسی را که تا اون وقت نمی شناختیم می زدیم و از یکی از محلی ها پرسیدیم. گفت اردک روسی داریم ولی غاز روسی نمیدونم چیه! اومد از توی ماشین پرنده رو دید و با تعجب پرسید : خریدید؟
گفتیم بله. گفت به این پرنده ی ماهی خوار ما میگیم ( دار غاز و یا اولی ِ غراب)!!
كلمه ي اولي غراب را از بچگي مي شناختم كه به دليلي برام وحشتناك بود.
چه دردسرتان بدم. به خونه برديم و خانمم با تعجب گفت اين چيه؟ خريديد؟چند؟
ديدم هوا پسه! گفتم اين غاز هوايي روسي است و ١٠ تومان خريدم.
گفت: من دست بهش نمي زنم و پيشنهاد مي كنم از خيرش بگذري و بندازيش!!
اگر چيز خوبي بود تا الان پدر مادرمون برامون يكبار هم شده خريده بودند و ما خورده بوديم. ديدم راست ميگه.
ولي من خريده بودم و نميخواستم بندازم و گفتم تو كارت نباشه!
خودم كارش را ميكنم. بد بخت شدم تا پر كندم و تو تراس خونه روي چراغ پيك نيكي پرهاي كنده نشونده!! اش را سوزاندم. كل دست و بال و زندگي ام شد سياه! شستم و شكمش را باز كردم.
خداي من، تو چينه دانش سه چهار تا ماهي ده ، پونزده سانتي سالم و نيمه هضم شده و استخون و تيغ ماهي و يكي و نصفي قورباغه! وجود دارد كه آنها را تخليه كردم و شستم، وزن غاز سه كيلويي حالا ديگه يك كيلو و اندي است!
تو قابلمه گذاشتم با كمي آب و نمك و فلفل روي اجاق گاز آشپز خانه بار گذاشتم! تا به جوش آمد بوي گندش همه جا رو گرفت. توصيه و تهديد شدم بندازمش دور !!
ناچار شدم در اون هواي سرد زمستان و تو هواي تاريك شب،  قابلمه ي غاز!!  را روي پيك نيك توي تراس بگذارم و توش پياز و سير و دارچين و برگ بو و هرچيز بودار و بوگيري بريزم و بار بگذارم. تا وقت خواب ، يكي دوبار سركشي كردم و آب ريختم. نه تنها نپخت بلكه بوي گندش همه جا رو گرفته بود. حالا ديگه ناچار شدم چراغ خوراكپزي نفتي والور را پر نفت كنم و در گوشه ي حياط و حداكثر فاصله از ساختمان روشن كنم و ديك غاز را آنجا بار بگذارم تا صبح!
دو سه بار هم تا صبح سري به قابلمه زدم و از آب پر كردم.
صبح شد و همسايه ها كه از كوچه رد مي شدند، دماغشون را گرفته بودند و به گمانشان اون حوالي گربه اي مرده است. يكي دو ساعت بعد همسايه ها به اين نتيجه رسيدند كه گربه ي مرده اينهمه بو نميدهد . قطعاً سگ مرده است!!
چي بگم والله، حوالي ظهر رفتم سر وقتش با كار و چنگال ، ديدم گوشتش نه قابل دندان كشيدن است و نه قابل بريدن، به محكمي طناب هم نه بلكه به محكي سيم بكسل است و بسيار بو گندو!
پس از ١٨ ساعت به حرف خانمم رسيدم و داخل سه چهار لا كيسه ي پلاستيك پيچيدم و بردم جلوي كشتارگاه كه سك هاي ولگرد بودند انداختم و سريع برگشتم و خلاص!!!
از اون دوستم بگم كه يكي ديگه از اون غاز ها را به خانه برد. عاقل بود و به توصيه ي خانمش گوش داد و همان اول انداخت تو سطل آشغال و اونهم خلاص!
زمستان گذشت و بهار شد و وقت سمپاشي، سر و كله ي شعبون كچل براي گرفتن سم پيدا شد. بار اولي كه ديدمش از يك سو ميخواستم بهش اخم كنم و از سوي ديگر خنده ام مي گرفت.
گفتم عمو شعبون ، يك سوال دارم اگه راستش رو بگي، انگار كه هيچ اتفاقي نيفتاده
گفت: بپرس
گفتم بگو‌چرا اون دارغاز ها را به اسم غاز روسی به ما فروختی؟!
گفت: آوردم و هرچه فریاد کشیدم نتونستم بفروشم تا اینکه چشمم به شما دو‌نفر افتاد.
پیش خودم گفتم بذار لااقل دو تا رو به اینا بفروشم!!
سمش را گرفت و رفت. برای دفعات بعد که میومد اول از آبدارچی می پرسید قهقایی خوش اخلاقه یا عصبانی؟
اگه مي ديد خوبم ميومد و سمش را مي گرفت و ميرفت.
دوستدارتان: عبدالله قهقائي
پ.ن.: شرح اين واقعه، اورجينالش به گويش مازندراني است و براي آوردنش در اين سلسله نوشتار به فارسي برگردانش كردم .

دارغاز+ به گویش آملی

« دارغاز »
عبداله قهقائی
ویرایش: حامد رمضانی
 
آمل ِ اداره كشاورزی که ديمه شيمی ده مه، سركشی. بينجه گر ره گتمی شه زمينه كل هاكنه، او دَوِنّه تا کرم مرم بميره. اون روز پنشمه بيه بوردمی سرخه رو. كار تموم بَیّه، داشتمي امومی، برسيمی محمودآباد، بئوتمی بوريم ماهی بوينيم. زمسّون بيه. اتّا گته ماهی آزاد بديمی، بپرسيمی: «چنّه؟» يارو بئوته: «فروشی نيه!» همتی اشيمی، اتّا تهرونی زنا بمو مل هدا بپرسيه: «آقا...اين ماهی چند؟» يارو بئوته: «4500 تمن.» تهرونی هايته، هدا پاك هاكرده، بَورده. ماهي روش اَما ره هارشيه بفهمسّه اَمه حقوق ماهی 6500 تمن به اين ماهي نخينه. بوردمی تماشا. گته ماهی سفيد بيه 150 تمن. گته اورنج 80تمن، گته كفال 30 تمن، مرغابی 40 تمن، پرلا اتّا 15 تمن، چارتایی (كشتل)4 تا 30 تمن. 
همينجوری دَیمی اشيمی و شه سر شيشم کشیمی که يكدفه بديمی اونورتر اتا كوفا سيو غاز سر به سر دچيه. تا اونوخت اينجوری غاز ندی بيمی، جلوتر بوردمی بديمی، اِهه، كل شعبونه كه سمزن هسه و اِمو اداره وه ره سم دامی شيه مردم خنه سمپاشی، الان زمسّونه دره سيو غاز روشنه. داد زو: «روسی غاز... روسی غاز اتّا سی تمن.» تا من و مه رفقه بديه، بمو سلام بَكِرده و بورده اون كوفا غاز ِ دله پش پشو هاكرده، دِو تا گت غاز كه هر كدوم دِو ـ سه كيلو بيه در بيارده امه سه، بئوته: «مندس جان! من شمه رو شرمندومه... وِنه بَورين!» اما گمی ناخامی، وه گنه ونه بَورين. شمه سره درد نيارم. نفری اتّا هادا اما ره و نفری 28 تمن امه جا هايته. 
راه دكتمی بوريم آمل، برسيمی گالش پل، اتّا نونوائی برگی داشته، بئوتمی هِرسيم اَتی نون برگي هايريم. صف دله ديمی مه رفق اتّا پير مردی گالش پلی جا بپرسيه: «مشدی! روسي غاز چيتيه؟» مردی بئوته: «اما روسی سيكا بشنوسّمی، روسی غاز نشنوسّمی.» وه ره بووردمی ماشين دله، بديه، بئوته: «اِ! وه شه دارغازه كا، بخرينی؟ چی سه؟» 
بمومی نونوائی جلو. همينجور حرف زومي، بديمي اَتّی مردی گنه: «دارغاز همون اولی ِغرابه.» من از وچـِگی وختی پاسنگ كا كردمی اولی ِغرابه  بشنوس بيمه و ترسيمه ونه جا. پاسنگ كا وختی هر كی بَورده بو، اونتا كه بباخته ی سه جريمه گيته. اولی ِغراب،  اَتا از اون جريمه ها بيه. اِتی بيه كه برنده اتا سنگه اشته شه دِو تا دس دله، شه انگيسه در حالت چنگلی بَيتن قرار دا و بازنده وسّه تِن شه دسه ونه دِو تا دسه دله بَوره و سنگه در بياره. برنده هم نامردی نكرده؛ اِتی چنگلی گيته كه آدم دس خون اِمو.
 گت گت مردم صف دله همديگه ره اشينه، اَما ره اشينه كچيك كچيك خَـنّه كردنه. نونه هايتمی و هر کدوم با شه دارغاز بوردمی شه خِنه. خِشالی بَكِرد، دارغازه در بياردمی. آقا، شمه چش روز بد نَوينه! مِه زنا با اينكه خدا وَركی خله خار زنا و مهربون هسّه تا دارغازه بديه بئوته: «وه چيه بخری؟» اسا مِره داينی؟!  شروع هاكردمه اله وا، وله وا تعريف هاكردن كه اَنّه خاره، اَنّه خشمزوئه... خلاصه اين بنده خدا هارشيه، براي اولين کش در زندگی بئوته : «عبداله، من وه ره دس نزمه، بَیر دم هاده. راسّی چَنه بخری؟» مِره گنی، همينجوری بئوتمه دَه تمن. بئوته: «دم هاده، قال قضيه ره بَكِّن.» اسا مگه من شه تَركی ِ سر جِراِمه؟! بئوتمه: «ته كار نار.  من دِرس كِمّه. خاسّی بَخِر، خاسّی نَخِر.»
شروع هاكردمه ونه پَر هاكردنه. لامصّب ونه گت گت پر مگه بكنّی بونه! بوردمه مقراض بياردمه ونه گته پَره مقراض هاكردمه . گته لوه ره او دكردمه بشتمه گاز سر تا جوش بمو. غازه بشتمه او دله و دربياردمه تا ونه پره بوجم. مگه سَر كِنّه؟ دِباره و سه باره تا نيم ساعت جوش او دله دَيّه. در بياردمه پر هاکنم، اون سرمای زمّسون دله بوردمه ايوون. به هزار بد بختی پَر هاكردمه. پتنيكه بَوردمه سره پيش، روشن هاكردمه تا دارغازه بَل هادم. آخر سر نا خار بَل هدا بَيّه نا هچ چی. دارغاز شه كم سيو بیه، ونه پَر هم بسوته. اِتی مه دس و باله سيو هاکرده مه دس بَیّه کوره چی ِ دس. به بدبختی دس و غازه بشوردمه. اسا ونه بتيمه چاك هدامه، ونه ريه روده ره در بكردمه، بوردمه ونه چِنِگه در بيارم، بديمه اَتا گته هسّه. در بياردمه پاره هاكردمه، بديمه ونه دله دِو تا تلاجی 10-15 سانتی و دِو تا ماهی كله و اَتی ماهی هَسِّكا پيلـِكا و اتا وگ نصفه نيمه در بمو. آقا، ايهانه در بياردمه. اين دارغاز سه کيلویی بَيّه كمتر از يك كيلو. اينا ره مه زنا بديه، مگه لوه دنه من وه ره بـِلـِم ونه دله بَپجه؟ خلاصه به گردن دكتی اتا لوه بيتمه وه ره بشتمه دله و نمك و فلفل و زرديجه بزومه و او دكردمه بشتمه مطبخ ِ گاز ِ بالا. نيم ساعت نگذشته گـَنّه به در بمو دِشت ِ خِنه ره سر هيته. مه زنا بئوته: «بَیر در بَور! اگه نا با لوه دم دمه ديا!» ناچار بيمه لوه و گاز پتنيكه بَوردمه ايوون سر. اسا ديگه شو بَيّه، دِو ساعت دره جوش خينه، گـَنّه به دِشتِ اَمه ايوون و خنه و سره پيشه بن هايته ولی هلا چنگال ونه گوشت دله فرو نشونه. لامصّب آهن جورسفت بيه. بالاخره مِره وادار هاكردنه چراغ والور بيرم بـِلم سره پيش وسط و لوه ره بلم ونه سر، او مشت هاکنم تا صب يواش يواش بَپجه. نصفه شو بوردمه دِو سه کش او دكردمه. 
صب پِرسامه بوردمه سره پيش، بديمه اَمه همساینون كوچه دله در شوننه شه دماغه بييتنه و همينجور مَخ مَخی گِنِنه: «مثل اينكه اينجاهار ملاره بامشي دم هدانه.» منم شه رو نياردمه. تا ظهر ِ گدر سر دَيّه. اسا، همساینون گِنِنه : «ملاره بامشی اَنّه به نكنّه كا، حتمن ملاره سگ اينجاهار كته!» ونه اتا تیکه گوشته كارد جا خاسّمه بَورينم، لامصب اِتی رسن كه خاره ، اِتی سيم بكسل سفت بيه. 
چه شمه سره درد بيارم؟ نماشون گدر اتا كمه دنّون بكشيمه، بديمه  واقعا هم نشنه بخردن!  اِتی كه به كرده، نتونسّمه سطل آشغال دله دم هادم. سه لا اوچين دَپـِتمه، ای گن كرده. بالاخره بَوردمه كشتارگاه نزيكی چن تا ول سگ دَينه، دم هدامه وشون پلي و فرار هاكردمه. 
ولا ياد بكردمه بئوئم اولين جوش که بزومه، بديمه به كِنّه ونه دله دِو سه تا پياز دم هدامه، بديمه نبونه... سير بشتمه نَيّه... دارچوب دكردمه، اَی به كرده. چن تا برگ بو بشتمه تازه اينجوری بَيّه. راسش مه رفق بديه ونه زنا مخالفه و شه هم اَنّه دس پا دار نَيّه، همون اول دم  هدا و شه جانه خلاص هاكرده. 
آقا که ته باشی، زمسون تموم بَيّه و بهار بمو و كل شعبون بمو اداره سم دمال. هم مِره خَنّه گيته هم خاسّمه دونم چی سه اما ره بروته؟ بپرسيمه: «عمو شعبون چه اما ره بروتی؟» بئوته: «هيشكی نخريه، بئوتمه لااقل دِو تا شما ره بروشم.» از اون به بعد كل شعبون هر وخت اِمو اداره سم خاسّه، اول عمو اسرافيل (اَمه آبدارچی) ره پرسيه : «قهقائی ِ آقات تله يا نا؟» اگه بدی بو نا، تَل نيه، لب لبِ خَنّه كرده، اِمو سم گيته شيه...

 

مه سه پيش بمو - دارغاز -گويش آملي

 
Abdollah Ghahghaei 7:43am Nov 18
‫مه سه پيش بمو
راس راسيه

سلام
اگه آملي گپ بزوئن بلد نيني يا حوصله ناينني، نخوننين، زياده، شه مه حوصله سرشونه امروز داشتمه امومه اداره، معمولا كمتر از يكساعت طول كشنه. نمه چي سر، انه شلوغ بيه ، دو ساعت و نيم طول بكشيه. بديمه خله شلوغه، مه فكر بورده سي سال پيش. همتي داشته مه ا مومه، ماشين دله شه جا خنه كردمه. بئوتمه بنويسم، شايد شما هم اتي خننه بكنين.

اون موقع اداره كشاورزي آمل ديمه. عما شيمي ده مه ، سركشي. بينجه گر ره كتمي شه زمينه كل هاكنن (شخم بزنه) ،او دووننه تا کرم مرم بميره.اونروز پنشمه بيه بوردمي سرخه رو كار تموم بييه، داشتمي ا مومي ، برسيمي محمودآباد ،بئوتمي بوريم ماهي بووينيم. زمسسون بيه. اتا گت ماهي آزاد بديمي، بپرسيمي چننه؟ يارو بئوته فروشي نيه!همتي اشيمي ،اتا تهروني بمو بپرسيه : اين ماهي چننه؟يارو بئوته 4500 تمن.تهروني هايده ،هدا پاك هاكرده ، بورده. ماهي روش ،عما ره هارشيه بفهمسسه عمه حقوق ماهي 6500تمن به اين ماهي نخينه. بوردمي تماشا. كت ماهي سفيد بيه 150تمن. كته اورنج 80 تمن ، كته كفال 30 تمن ، مرغابي 40 تمن،پر الله اتا 15 تمن، چارتائي (كشتل)4تا 30 تمن. همينجوري داشتمي اشيمي و شه سه،  شيشم کشیمی که يكدفه بديمي اونورتر اتا كوفا سيو غاز سر به سر دچيه.تا اونوخت اينجوري غاز ندي بيمي، جلوتر بوردمي بديمي ، اهه، كل شعبونه كه سمزن هسه و امو اداره ، وه ره سم دامي شيه مردم خننه سمپاشي، الان زمسسونه دره سيو غاز روشنه . داد زو روسي غاز ،روسي غاز ، اتا سي تمن. تا من و مه رفق ه بديه ، به مو سلام بكرده و بورده اون كوفا غازه دله پش پشو هاكرده ، دو تا گت غاز كه
هر كدوم 2-3 كيلو بيه در بيارده عمه سه ، بئوته كه مندس جان من شه مه رو شرمندومه.،ونه بوورين، عما گمي نا خوامي، وه گنه ونه بوورين. شمه سره درد نيارم. نفري اتا هادا عما ره و نفري 28 تمن عمه جا هايته. راه دكتمي بوريم آمل، برسيمي گالش پل .اتا نونوائي برگي داشته ،بئوتمي هرسيم اتي نون برگي هايريم. صف دله ديمي مه رفق اتا پير مردي گالش پلي جا بپرسيه(مشدي روسي غاز چيتيه؟مردي بئوته عما روسي سيكا بشنوسمي ،روسي غاز نشنوسسمي . وه ره بووردمي ماشين دله ،بديه ،بئوته ا وه شه دارغازه كا ،بخريني ؟ چي سه؟بمومي نونوائي جلو ، همينجور حرف زومي ، بديمي ،اتتي مردي گننه: دارغاز همون (اولي ه غرابه).من از وچه گي وختي پاسنگ كا كردمي ،اولي ه غرابه بشنوس بيمه و ترسيمه ونه جا. پاسنگ كا وختي هر كي بوورده بو ، اونتا كه بباخته ئ سه جريمه گيته، اولي قراب اتا از اون جريمه ها بييه. اتي بيه كه برنده اتا سنگ ه اشته شه دو تا دس دله ، شه انگيسه در حالت چنگلي بيتن قرار دا و بازنده وسسه تند شه دسسه ونه دو تا دسسه دله بووره و سنگ ه در بياره. برنده هم نامردي نكرده اتي چنگلي كيته كه آدم دس خون ا مو. گت گت مردم ه صف ه دله همديگه ره اشينه ، عما ره اشينه كچيك كچيك خننه كردنه. نون ه هايتمي و هر کدوم با شه دارغاز بوردمي شه خنه. خوشالي بكرد ، دارغاز ه در بياردمي. آقا، شمه چش روز بد ه نووينه ، مه زنا (خانمم) با اينكه خدا وره كي خله خار زنا و مهربون هسسه، تا دارغاز ه بديه بئوته وه چيه بخري؟ اسا مه ره دايني ، شروع هاكردمه اله وا،  وله وا تعريف هاكردن، كه انه خاره ،انه خشمزوئه......خلاصه اين بنده خدا هارشيه ، براي اولين کش در زندگي بئوته ،عبداله، من وه ره دس نزمه، بئر دم هاده. راسي چنه بخري؟مه ره گني، همينجوري بئوتمه ده تمن. بئوته دم ها ده ، قاله قضيه ره بكن.اسا مگه من شه تركي ه سر جر امه. بئوتمه ت ه كار نار من درس كمه ، خواسي بخر ،خواسي نخر. شروع هاكردمه ونه پر ها كردنه ، لامصب ونه گت گت پر مگه بكنني بونه. بوردمه مقراض بياردمه ونه گته پره مقراض ها كردمه . گته لوه ره او دكردمه بشتمه گازه سر تا جوش بمو. غازه بشتمه او دله و در بياردمه تا ونه پر ه بوجم. مگه سر كننه؟ دوباره و سه باره تا نيمساعت جوش اوه دله دييه، در بياردمه پر هاکنم ، اون سرماي زمسسون دله بوردمه ايوون. به هزار بد بختي پر
هاكردمه . پته نيك(گاز پیک نیک) ه بووردمه سره پيش ، روشن هاكردمه تا دارغازه بل هادم(روی شعله بگیرم تا پر های ریزش بسوزد).
آخر سر نه خار بل هدا بيه نه هيچچي. دارغاز شه كم سيو بييه، ونه پز هم بسوته ،اتي مه دس و بال ه سيو هاگرده مثل کوره چي ه دس. به بد بختي دس و غاز ه بشوردمه، اسا ونه بتيممه چاك هدامه. ونه ريه ،روده ره در بكردمه ، بوردمه ونه چنگ (چینه دان)ه در بيارم ، بديمه، اتا گته هسسه . در بياردمه پاره هاكردمه، بديمه ونه دله دوتا
ماهي 10-15 سانتي كولي و 2 تا ماهي كله و اتي ماهي ه هسسه كا پيله كا و اتا وگ نصفه نيمه در بمو. آقا، ايهانه در بياردمه. اين دارغازه 3 كيلوئي، بييه كمتر از يك كيلو.اينا ره مه زنا بديه ،مگه لوه دنه من وه ره به لم ونه دله، بپجه؟ خلاصه به گردن دكتي ، اتا لوه بيتمه و ه ره بشتمه ونه دله و نمك و فلفل و زرديجه بزومه و او دكردمه ، بشتمه مطبخ ه گازه بالا . نيمساعت نگذشته گننه به ( بوی گند)در بمو .همه جائه خننه ره گننه به ، سر هيته. مه زنا بئوته: بئر در
بور وگرنه با لوه دم دمه ديا . ناچار بيمه لوه و گاز پته نيك ه بوردمه ايوون سر. اسا ديگه، شو بييه، دو ساعت دره جوش خينه، گننه به ، تمام عمه ايوون و خنه و سره پيش ه بن هايته ولي هلا چنگال ونه گوشت دله فرو نشونه. لامصصب مثل آهن سفت بييه. بالاخره مه ره وادار هاكردنه چراغ والور بيرم بلم وسط سره پيش و لوه ره بلم ونه سر، او مشت هاکنم تا صب ، يواش يواش بپجه .نصفه شو بوردمه 2-3 كش او دكردمه. آقا، صب پره سامه بوردمه سره پيش ، بديمه عمه همساينون كوچه دله در شوننه ، شه دماغه بييتنه و همينجور، مخ مخي(تو دماغی) گننه: مثل اينكه اينجاهار، ملاره بامشي دم هدانه. منم شه رو نياردمه. تا ظهره گدر سر دييه .اسا، همساينون كننه :مللاره بامشي انه به نكنه كا ، حتمن مللاره سگ اينجاهار كته. اتا تيكه ونه گوشت ه با كارد خواسسمه بوورينم، لامصصب مثله رسن كه خاره ، مثله سيم بكسل سفت بيه. چه شمه سره درد بيارم ، نماشون گدر اتا كمه دننون بكشيمه ، بديمه ، واقعا هم نشنه بخردن! هم اتي به كرده ، نتونسسمه سطل آشغال ه دله دم هادم . سه لا اوچچين د په تمه ( لای سه تا کیسه زباله پیچیدم.)، اي گن كرده، بالاخره بوردمه كشتاركاه نزيكي چن تا ول سگ دينه ، دم هدامه وشون ه پلي و فرار هاكردمه . ولا ياد بكردمه بئو ئم اولين جوش که بزومه، بديمه به كننه ونه دله 2-3 تا پياز دمه دامه، بديمه نبونه، سير بشتمه نييه، دارچوب(دارچین نکوبیده) دكردمه، اي به كرده، چند تا برگ بو بشتمه تازه اينجوري بييه.
راسش مه رفق چون بديه ونه زنا مخالفه و شه هم انه دس و پا دار نييه، همون اول دمه دا و شه جان ه خلاص ها كرده. آقاکه ت ه باشی،
زمسسون تمام بيه و بهار بمو و كل شعبون بمو اداره سم دمال .هم مه ره خنه گيته هم خواسسمه دونم چی سه عما ره بروته؟ بپرسيمه عمو شعبون چه عما ره بروتي ؟بئوته هيشكي نخريه، بئوتمه لااقل دو تا شما ره بروشم..از آون به بعد كل شعبون هر وخت، امو اداره سم خواسسه، اول عمو اسرافيل (امه آبدارچي )ره پرسيه قهقائي آقات تله يا نا؟ اگه بدي بو نا تل نيه، لب لب ه خن كرده امو سم گيته شيه.
شمه سر ره درد بياردمه . من كه هلا اون کار ره ياد ايارمه، آننه خنه كمه ،مه چش او مشت بونه ،نممه شمه چش هم مثه اينكه از خسسه گي و بي مزه اي شايد الان او جم بيه. ببخشيد .

شمه فدا :عبداله قهقائي‬